Μονάδα
Κολπίτιδα - Τραχηλίτιδα
Οι πιο συνηθισμένες, οι πιο συχνά συναντώμενες γυναικολογικές παθήσεις. Ο κόλπος της γυναίκας είναι εφοδιασμένος με αμυντικό μηχανισμό, ο οποίος συμβάλει στην διατήρηση του όξινου περιβάλλοντος του κόλπου, και αποτελείται από ένα είδος μικροοργανισμών που ονομάζονται κολποβακτηρίδια. Είναι, αν μπορούσαμε να τα πούμε σχηματικά, ο «στρατός», ο «υπερασπιστής» του κόλπου ως ανατομική και λειτουργική οντότητα. Κάθε παράγοντας ο οποίος μπορεί να εξουδετερώσει ή να μειώσει το συγκεκριμένο «στρατό» από τη λήψη ενός αντιβιοτικού ως την είσοδο ενός παθογόνου μικρόβιου, προκαλεί στη γυναίκα μείωση ή εξαφάνιση του κολπικού αμυντικού συστήματος, με αποτέλεσμα την επικράτηση στο εσωτερικό του κόλπου παθολογικών καταστάσεων που έχουν σαν αποτέλεσμα το φαινόμενο της κολπίτιδας ή τραχηλίτιδας ή και των δύο μαζί.
Κολπίτιδα - Τραχηλίτιδα είναι επομένως φλεγμονή του κόλπου - τραχήλου από παθογόνους παράγοντες. Οι παθογόνοι αυτοί παράγοντες ανήκουν σε τρεις μεγάλες κατηγορίες. Τους μύκητες, τις τριχομονάδες, και τους κόκκους, που προκαλούν και οι τρεις παθολογικές καταστάσεις στον κόλπο, με διαφορετική κλινική και οπτική εικόνα η κάθε μία. Είναι καταστάσεις συχνότατα συναντώμενες και εύκολα θεραπεύσιμες. Κύριος παράγων μετάδοσής τους είναι πρώτα από όλα η σεξουαλική επαφή και ακολούθως η πιθανή λήψη αντιβιοτικών, η σωματική επαφή, μολυσμένες αμμουδιές ή θάλασσες, παθολογικές καταστάσεις όπως ο διαβήτης, η χρήση ενδοκολπικών πλύσεων με βακτηριοστατικές ή αντισηπτικές ουσίες, κ.ά.
Είναι προφανής η αποφυγή, ή αν αυτό δεν είναι δυνατόν, η προφύλαξη από τους άλλους εκλυτικούς παράγοντες, όπως ας πούμε, η τακτική αλλαγή μαγιό στη θάλασσα και η αποφυγή υγρασίας στη γυναικεία περιοχή κατά την διάρκεια των διακοπών. Εννοείται φυσικά ότι θα πρέπει να αποφεύγεται ο θεραπευτικός αυτοσχεδιασμός της γυναίκας και ότι είναι απαραίτητη, τουλάχιστον, η γνώμη του γυναικολόγου. Εννοείται ότι πριν κάθε σεξουαλική επαφή, θα πρέπει να δίδεται ιδιαίτερη προσοχή, στην υγιεινή των γεννητικών οργάνων, και το ίδιο να ισχύει και μετά το τέλος της. Στα ζευγάρια που εκτός της κολπικής επαφής, αρέσκονται και στην πρωκτική επαφή, δε θα υπάρχει συνεχής, ή έστω και μια φορά, εναλλαγή των δύο τύπων επαφών, γιατί στην αντίθετη περίπτωση η κολπίτιδα στη γυναίκα είναι μαθηματικά σίγουρη, λόγω της παρουσίας μικροβιακών παραγόντων στο έντερό της. Να υπενθυμηθεί ότι με την στοματική επαφή, σπανιότατα παρατηρούνται φλεγμονές του στοματικού βλεννογόνου και φυσικά ποτέ κολπίτιδες ή τραχηλίτιδες. Οι θεραπείες στις προαναφερθείσες καταστάσεις είναι είτε τοπικές με χρήση κολπικών υπόθετων ή αλοιφών, είτε συστηματικές με χρήση από του στόματος χαπιών, είτε συνδυασμός και των δύο. Πάντοτε πριν τη θεραπεία χρειάζεται η γνώμη ή η εξέταση του γυναικολόγου, και ποτέ ο αυτοσχεδιασμός της γυναίκας. Να τονισθεί τέλος, ότι για τις γυναίκες που επιθυμούν τις κολπικές πλύσεις στα πλαίσια της υγιεινής των έσω και έξω γεννητικών των οργάνων, υπάρχουν πλέον ειδικά σχεδιασμένα κολπικά διαλύματα που επιτρέπουν τον καθαρισμό του κόλπου μία ή δύο φορές την εβδομάδα, χωρίς να προκαλούν παρενέργειες ή παθολογικές καταστάσεις.
Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει τέλος στην ύπαρξη των χλαμυδίων τα οποία εκτός της κολπίτιδας, μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονές των σαλπίγγων, με αποτέλεσμα πιθανή υπογονιμότητα στο μέλλον για τη γυναίκα ή πιθανές ταλαιπωρίες λόγω επακόλουθης δημιουργίας συμφύσεων, υδροσαλπίγγων ή πυοσαλπίγγων.